Poziom: 7
Taka zwiewna i powabna, ten emanujący z niej smutek i melancholia. Czarne, głębokie oczy, w których można się zapaść jak w jeziorną toń. I jej włosy pachnące tatarakiem i czymś jeszcze, nieuchwytnym...
~pewien slavski książę
Wygląd: Na temat Marzanny krąży wiele sprzecznych opowieści. Czasem jawi się jako młoda oblubienica, w białej weselnej sukni, z pękiem świeżo zżętego zboża w dłoniach. Czarne, długie włosy ozdobione wiankiem z kwiatów maruny sięgają samej ziemi a twarz jej piękna i delikatna niejednego już zachwyciła.
Ale gdy sroga zima trzyma dłużej niż powinna, mrożąc wszystko co żywe swoim lodowatym oddechem, to ona jest obwiniana o całe zło, padające z zimna zwierzęta, zamarzających na śmierć ludzi, głód i choroby. Z pięknej dziewicy, zwiewnej Pani Morza i Wiosny przeobraża się w trupiobiałą maszkarę o czarnych oczodołach zamiast oczu, Panią Mrożu i Śmierci.
Jaka naprawdę jest Marzanna? Odpowiedź na to pytanie znają tylko ci, którzy odważyli się wyruszyć na jej spotkanie...
Walka: Marzanna to istota spoza, mieszkanka krainy między światem żywych i umarłych. Zna język szemrzącej wody, potrafi pleść potężne czary z dźwięku fal uderzających o brzeg. Gdy wychyli się z zimnych odmętów ten kto stanie jej na drodze może być pewien, iż potęga wodnej głębiny stanie po stronie Marzanny. Zarówno ta orzeźwiająca i dająca życie, jak też tchnąca zimą, przemijaniem oraz śmiercią.
Występowanie: Zwana czasami córą głęwitową, Marzanna jest doprawdy niezwykle nieuchwytnym stworzeniem. Bywa widziana wśród odmętów jezior którym od wieków towarzyszy mistyczna legenda lub sakralny charakter. Najbardziej znanym z takich miejsc jest jezioro Robaczysko, o którym od wieków mówi się jakoby było miejscem, gdzie Marzanna przechadza się po falach, wśród mlecznobiałej mgły rześkich poranków…